Verliefd op Palsmane

Het is nu maandagochtend. We hebben weer een heerlijk ontbijt achter de rug. Het is onze laatste dag in Palsmane. Vandaag hebben we geen programma. Alleen vanavond hebben we nog een afsluitende disco. De zon schijnt en alle kinderen hebben zich verspreid over de veldjes rondom de scholen. Er zijn maar liefst drie basketbalveldjes, twee voetbalvelden en een volleybalveld. Daarnaast nog en paar leuke schommels en natuurlijk de Palsa. De rivier stromend dwars door het dorp en bezaaid met grote keien. Ik denk, dat heel veel kinderen zich hier vandaag in zullen vermaken. Ook de Letse kinderen zullen zich melden. En daarmee is de Ķameleon"gedachte compleet.
Het was een geweldige week. Elke dag was weer een "Schoolreisje". De leerkrachten en de kinderen van Palsmane hebben voor ons een prachtig programma bedacht. En bij alle aktiviteiten waren ook de Letse leerlingen aanwezig. Er is heel veel Engels gesproken. En uiteraard zijn er al heel veel vriendschappen gesloten. Gisteren heb ik nog een gesprek gehad met een jongen van de klas, die verdrietig was, omdat hij verliefd was op en Lets meisje. Hij wist niet hoe hij duidelijk moest maken hoe aardig hij haar wel vond. We hebben even een gesprek gehad als mannen onder elkaar.
Ook de ouders hebben het ""Letlandvirus" te pakken. Net als vele kinderen willen ook zij nog niet naar huis. Dat kan ik me heel goed voorstellen. Er is de hele week geen verkeerd woord gevallen en naast veel lol hebben we af en toe ook een goed gesprek gehad. Ook hebben we de zorgen gedeeld die Tigna (Burgemeester) en Datze (Directrice) hadden. Het is nog maar de vraag of de school het volgend schooljaar nog bestaat. De economie van Letland ligt op zijn kont en er moet veel worden bezuinigd. De school heeft 100 leerlingen nodig om door te kunnen gaan. Ze hebben er nu 88. We hebben nog voorgesteld om onze kinderen hier achter te laten. Maar dat is een beetje wrange humor. Ook de niet al te beste salarissen zijn nog eens meer dan gehalveerd. We voelen ons af en toe best wel een beetje schuldig.
Morgen gaan we weer terug. En natuurlijk ging het allemaal veel te vlug. Maar we gaan wel met een rugzak vol met levenservaring naar huis. Dit is iets wat zoveel indruk heeft gemaakt, dat je het niet weer vergeet. Daarvoor wil ik alle mensen bedanken, die dit mogelijk hebben gemaakt.
Financieel Rieks Kroon en De firma Nijland. Voor de ondersteuning alle ouders die mee hebben geholpen met de voorbereiding en de uitvoering. En natuurlijk het allermeest willen we de mensen hier in Palsmane bedanken. We hebben Tigna en Datze een zilveren embleem van de school gegeven met daarop alle vingerafdrukken van de kinderen. Willem Tredgett heeft dat speciaal voor hun gemaakt. Ze waren met deze bijzondere onderscheiding ontzettend blij.
Deze week hebben we heel vaak het woord "Baldies" (Zeg baldi-jes) uitgesproken. Dat betekent "Dank je wel " En daarmee wil ik dan ook dit stukje afsluiten. BALDIES.

Ben Weinans