Palsmane, maandag 22 juni 2009

Palsmane, maandag 22 juni 2009

Nog 1 dag te gaan!
Waar zal ik beginnen?
Ik heb het idee dat er meerdere dagen zijn verstreken sinds het laatste verslag.
Elke dag is zo vol met indrukken.
Gisterochtend zijn we na het ontbijt in een zeer luxe touringcar vertrokken. Uiteraard waren de Letse kinderen wederom van de partij.

Palsmane en omstreken is een enorm bosrijke omgeving. Je ziet veel bos en weilanden met daarin regelmatig een aantal ooievaars. Overigens heb ik me laten vertellen dat 80% van Letland uit bos bestaat.

Na een flink half uur kwamen we bij een prachtig meertje waar we tot vier uur hebben vertoefd. Heerlijk! Behalve zwemmen was er de mogelijkheid om te roeien en een waterfiets te huren. Een aantal kinderen heeft daar gebruik van gemaakt. Het over en weer nat spetteren van elkaar en in het water duwen (de jongens de meisjes en andersom) zorgde voor een uitgelaten, vrolijke sfeer.

Het weer werkte ook (weer) mee. Er is flink ingesmeerd door de "zorgmoeders / pleistermoeders".

Op de terugweg lagen een aantal kinderen en wat ouders heerlijk te slapen in de bus. Frans vroeg verbaasd nadat hij wakker werd: "Hoe kan dat nou dat mijn lollie op is?"

Terug in Palsmane snelden de kinderen naar de supermarkt om hun (bijna) laatste latten te besteden aan frisdrank en chips. Je hebt hier een uitgebreid assortiment aan chips met smaakjes. Een greep uit het chipsassortiment: mushroom, spring onion, dille, cheese etc. etc.
De plaatselijke supermarkt weet niet wat hen overkomt. Volgens mij zijn ze verschrikkelijk blij met onze komst. Gisteren waren ze, speciaal voor ons, open.
Het is treurig om te vermelden dat de Letse bevolking, mede door de wereldwijde crisis, steeds armer wordt. Ben zal in zijn stuk schrijven wat voor gevolgen dit kan hebben voor "onze" school in Palsmane.

Nu weer iets vrolijks: het midzomernachtfeest, Janus!
Gisteravond hebben we dit feest in het, 40 km verderop liggend, dorp Trikata gevierd.
Op een heuvel tussen de overlijfselen van een fort was een podium ingericht vol kleurig aangeklede mensen met prachtige bloemkransen op hun hoofd.
We hebben twee uur gekeken en geluisterd naar verschillende dans- en zanggroepen.
Wat hielden onze kinderen zich goed! Het werd op een gegeven moment best een beetje saai, duurde wat te lang, maar ze hebben stuk voor stuk een pluim verdiend voor hun goede gedrag!

Vol spanning zaten onze Palsmaanse meiden hun beurt af te wachten

Wat een aantal jongens en vaders ook kregen, was een krans van eikenbladeren op hun hoofd.
Dit is een teken van genegenheid.....Met andere woorden: Ik vind jou leuk, hoe vind je mij?
Een aantal vaders waren er blij en ontdaan van. Ze raakten er niet over uitgesproken.....
We hebben een aantal fantastische foto's. Geniet ervan!
De terugweg was bijzonder. Het licht scheen zo mooi! Dit gaf prachtige luchten. Het is afgelopen nacht niet donker geweest. Heel aparte ervaring.

Ik word een beetje weemoedig van het idee dat we morgenochtend om 4:30 uur weer richting het vliegveld van Riga vertrekken.
Vandaag is een "vrije" dag. Staat in het teken van sport en spel, eten, laatste latten uitgeven, stukjes op onze weblog (Sophie en Justus dit keer),kaartjes schrijven, inpakken en afscheid nemen.
Als klap op de vuurpijl: Ben heeft ons nog een dico beloofd! Een ware uitsmijter.
De kinderen vinden dit geweldig.

Ik loop wat op de feiten / het naderend afscheid vooruit, maar ik denk dat ik namens iedereen kan/mag spreken:
Wat hebben we een fantastische en onvergetelijke tijd in Letland!!!!

Groeten en liefs van ons allemaal!

Winette